" چنین گفت رســتم به سهـــراب یل   … که من آبـــرو دارم انــــــدر محـــل   مکن تیز و نازک ، دو ابـروی خود دگر سیخ سیـخی مکن؛ مـوی خودبقیه اش در ادامه مطلب... چنین گفت رســتم به سهـــراب یل   … که من آبـــرو دارم انــــــدر محـــل   مکن تیز و نازک ، دو ابـروی خود دگر سیخ سیـخی مکن؛ مـوی خود   اس ام اس فرستادنت بس نبــــــــود که ایمـیل و چت هم به ما رو نمـود   خودت را مکن ضــــایع از بهــر آن به درست بـــپرداز و دانش بجـــــو   دراین هشت ترم، ای یلِ با کـلاس فقـط هشت واحد نمـودی تو پاس   توکزدرس ودانش، گریزان بـُدی چرا رشــته ات را پزشـکی زدی   من ازگـــــــــور بابام، پول آورم که هــرترم، شهـریه ات را دهـم   من از پهلــــــوانانِ پیــشم پـــسر ندارم بجــز گرز و تیـــغ و ســپر   چو امروزیان،وضع من توپ نیست بُوُد دخل من هفـده و خرج بیست   به قبـض موبایلت نگـه کرده ای پــدر جــــد من را در آورده ای   مسافر برم،بنـده با رخش خویش تو پول مرا می‌دهی پای دیـــش   مقصر در این راه ، تهیمیــنه بود که دور از من اینگونه لوست نمود   چنیـن گفت سهـراب، ایـــول پـدر بُوَد گفـــته‌هایت چو شهـد وشکر